تاریخچه دستگاه‌های انتقال دهنده فرکانس، که به نام گیرنده‌های بهمن نیز شناخته می‌شوند، بسیار جالب است:
آغاز‌های اولیه
۱۹۶۸ اولین دستگاه الکترونیکی نجات بهمن، به نام **اسکادی**، توسط یک تیم تحقیقاتی به رهبری **جان لاوتون** در آزمایشگاه هوانوردی کورنل در بوفالو، نیویورک ایجاد شد. این دستگاه با فرکانس **2.275 کیلوهرتز** کار می‌کرد و حداکثر برد آن 25 متر بود.
دخالت نظامی
۱۹۶۸ دستگاه اسکادی در مرکز تحقیقات بهمن در داووس، سوئیس آزمایش شد که توجه ارتش را جلب کرد. ارتش سوئیس توسعه دستگاه خود، یعنی **Barryvox® VS-68** را با برد 50-70 متر و کارکرد در فرکانس 457 کیلوهرتز سفارش داد.
در دسترس قرار گرفتن تجاری
۱۹۷۴ دستگاه Barryvox® VS-68 برای مصرف‌کنندگان در دسترس قرار گرفت. با این حال، تولیدکنندگان دیگر محصولات خود را با فرکانس‌های مختلف عرضه کردند که منجر به مشکلات هماهنگی فرکانس شد.
استاندارد سازی
دهه ۱۹۷۰ تلاش‌هایی برای استاندارد سازی فرکانس 457 کیلوهرتز برای اطمینان از هماهنگی بین دستگاه‌ها انجام شد. این استاندارد سازی, ایمنی در عملیات نجات بهمن را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
پیشرفت‌های فناوری
۱۹۸۶ فرکانس به 457 کیلوهرتز افزایش یافت که برد و قابلیت اطمینان دستگاه‌ها را بهبود بخشید.
۱۹۹۷ اولین دستگاه دیجیتال، BCA Tracker، معرفی شد که نشانه‌ای از پیشرفت قابل توجه در تکنولوژی گیرنده های بهمن بود.
۲۰۲۱ دستگاه Ortovox Diract Voice با ناوبری صوتی یکپارچه معرفی شد، که دستورالعمل‌های واضحی در طول عملیات جستجو ارائه می‌دهد.
دستگاه‌های مدرن
امروزه گیرنده های بهمن برای اسکی‌بازان و کوهنوردان مناطق برفی دستگاه‌های ضروری ایمنی هستند. آن‌ها از دستگاه‌های آنالوگ ساده به واحدهای دیجیتال پیشرفته با ویژگی‌هایی مانند ناوبری صوتی و ریزپردازنده‌ها برای جستجوی سریع تکامل یافته‌اند.
مایلید درباره نحوه کار این دستگاه‌ها یا کاربردهای فعلی آن‌ها بیشتر بدانید؟
خوب، بیایید نحوه کار دستگاه‌های انتقال مدرن و کاربردهای فعلی آن‌ها را بررسی کنیم:
نحوه کار آن‌ها
1 حالت ارسال: زمانی که توسط اسکی باز یا کوهنورد استفاده می‌شود، دستگاه انتقال یک سیگنال مداوم در فرکانس ۴۵۷ کیلوهرتز ارسال می‌کند. اگر بهمن رخ دهد، این سیگنال به نجات‌دهندگان کمک می‌کند فرد دفن شده را پیدا کنند.
2 حالت جستجو: نجات‌دهندگان دستگاه‌های خود را به حالت جستجو تغییر می‌دهند. دستگاه می‌تواند سیگنال‌های دستگاه دفن شده را دریافت کرده و نجات‌دهندگان را به مکان دقیق هدایت کند.
3 شاخص‌های جهت و فاصله: دستگاه‌های مدرن از هر دو سیگنال دیجیتال و آنالوگ استفاده می‌کنند تا نشانه‌های دیداری و شنیداری ارائه دهند. آن‌ها فاصله تا فرد دفن شده و جهت حرکت را نمایش می‌دهند.
4 تشخیص دفن‌های متعدد: دستگاه‌های پیشرفته می‌توانند بین سیگنال‌های متعدد در صورت دفن شدن بیش از یک نفر تفاوت قائل شوند. آن‌ها کمک می‌کنند هر سیگنال را یکی یکی اولویت‌بندی و پیدا کنند.
چرا فرکانس 457؟
فرکانس ۴۵۷ کیلوهرتز برای دستگاه‌های انتقال فرکانس به دلیل تعادل بهینه بین **نفوذ سیگنال و برد** انتخاب شده است. دلایل این انتخاب:
1نفوذ: فرکانس پایین ۴۵۷ کیلوهرتز اجازه می‌دهد که سیگنال به طور موثری از میان برف، یخ و آوار نفوذ کند. فرکانس‌های بالاتر به سرعت کاهش یافته و در شرایط سخت بهمن کمتر قابل اطمینان هستند.
2 استانداردسازی: قبل از استانداردسازی، فرکانس‌های مختلف مشکلاتی در هماهنگی دستگاه‌ها ایجاد می‌کردند که می‌توانست عملیات نجات را به خطر بیندازد. با پذیرفتن عمومی فرکانس ۴۵۷ کیلوهرتز، تولیدکنندگان اطمینان دادند که همه دستگاه‌ها می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند که این امر ایمنی و کارایی را بهبود بخشید.
3 برد: این فرکانس تعادل خوبی بین برد و دقت ارائه می‌دهد. این امکان را می‌دهد که دستگاه‌های انتقال سیگنال‌ها را از فاصله زیادی تشخیص دهند که برای یافتن سریع افراد دفن شده ضروری است.
این استاندارد برای چندین دهه به کار رفته و همچنان پایه اصلی تکنولوژی نجات بهمن است.
گردآوری و ترجمه : امیر مبتهج – پاییز 1403